bir sıkıntı olduğunda ortada kimsenin kalmamasının sonucudur. genelde kişi arkadaşlarının/dostlarının zaman zaman saçma dertlerini defalarca dinlerken, bir sıkıntısı olduğunda anlatacak kimseyi bulamaz. aslında bulamamak da bir anlamda iyi bir şeydir. çünkü; karşıdaki büyük olasılıkla olayın hassasiyetini anlamayacak ve kişide gördüğü muhtemel bunalımı kapatmaya çalışarak "aman buna mı üzülüyorsun yahu" * diye geçiştirme yoluna gidecek ya da daha kötüsü derdini zorlukla anlatan arkadaşını garip ve sorgular bir yüz ifadesiyle inceleyip saklama gereği bile duymadan kendi haline sevinecektir.* insanlar gariptir, kendinize ait önemli bir sorunu yanlış kişiye anlatmaktansa hiç anlatmamak kimi zaman daha iyidir.
