farkinda degilsindirilk baslarda hislerinin olmadigini, senin icin normal bir seydir bu. Butun hayatini boyle gecirmissin cunku. Bir eksiklik, bir beklenti degildir senin icin, hislerin farkinda bile degilsindir. Senin icin, insan surati astiginda, dinlenmesi gereken, haklisin deyip avutulmasi gereken, guldugunde siritilarak cevap verilmesi gereken, kaslarini catip baktiginda ya sinmen gerekn ya da kabarman gereken bir varliktir. Herhangi bir his, duygu, yoktur. Sadece senelrdir ogrenmis oldugun toplumsal normlar, surat ifadelerine verilen isimler ve u dogrultuda vermen beklenen tepkiler vardir.
Sonra bir gun gelir bir kiz cikar karsina. hayatinda ilk defa bir seyler hissedersin. Senin icin o kadar yeni bir seydirki bu nasil kontrol edecegini, bilemezsin, anlamlandiramazsin, bir isim veremzsin. Yepyeni bir duygudu, yepyeni bir histir. Sanki kor dogup bir anda gozlerinin acilmasi gibidir. Cok isik girer iceri, yeni bir duyguyla tanismanin, bir seyler hissetmenin vermis oldugu mutlulukla *, heycanla dolar icin... Yavas yvas gozlerin alisir o isiga, hayatin boyunca neler kacirdigini fark edersin, gecen 20 kusur seneye yanarsin... Tam bir oh cekecekken o kiz gider, sik gibi birakir seni ortada...
O isik da birden bire kaybolur, sadece gozlerde kalan lekeler vardir artik. Tekrardan zifiri karanliga dusmussundur. Gozlerinde sadece flaslar vardir artik. Ilk basarda cirpinip durursun. tekrardan gormeye calisirsin, umurunda olmazkimlerin neler dusundugu. El yordamiyla sag sola kosturur, kafani duvarlara vurursun... Kafani vurdukca gozlerinde yine flaslar patlar, ama her gecen gun hatirladigin o manzara, o goruntu kaybolur.
Ilk olarak dersin ki, ulan o kiz serefsizdi zaten, ama hissetiklerin degismez, gormussun bir kere. Caba harcarsin, dersin ki ulan ben akilliyim, gormesem de olur, zeki insanlarin gormeye ihtiyaci yoktur, biz el yoramiyla da yolumuzu buluruz. Sonra gozleri apacik goren zeki insanlarla karsilasirsin. Dersin ki, belki de sorun bedenimde, kendime daha iyi baksam, daha bir semale girsem sorun cozulecek. Inat eder kilo verirsin, daha saglikli bir yasama baslarsin, ama nafile... Her gun karanlik artmakta o anilar solmaktadir.
Hissetmek istedigin sadece sevgi degildir, ne olursa razisindir. Hissetmediginin farkindasin, bunun sende bir stres yaratmasi gerektiginin farkindasisn, ama nafile. Koca bir bosluk, ve baska hic bir sey yok icinde... Ilacin ne oldugunu bilmene ramen, onu bulabilmek icin gozlere ihtiyacin var, ve gozlerini acacak tek seyde o ilac... Cirpinmaya kendini komik durumlara dusurmeye devam edersin...
Ve gun gelir, artik kabullenirsin. Eskisi gibi yoluna evam edersin. Hic bir sey hissetmeden, o karanlik soguk odaninin icinde. Suratina sahte bir gulumseme oturtursun, hic bir sey hissetmedigin zaman gulmek kolaydir cunku... Tek fark, gormenin ne demek oldugunu bu defa biliyorsun.
