Her ne kadar 'olmasa da olur' desem de, akrabanın değeri yalnızken anlaşılıyor sözlük.
Oturdum bütün gece film izledim. Dede-torun ilişkisi anlatılıyordu filmde.
Gözlerim doldu, üzüldüm baya. Geçmişe gittim; ama dedelerime dair neredeyse hiç anım yok.
Annemin babası desen, ben çocukken ölmüş; hatırlamıyorum bile.
Babamın babası desen, otoriter, benden nefret eden ve benim de nefret ettiğim biri.
Hani insanlar anlatıyor ya 'dedemle şöyle yaptık, böyle eğlendik, böyle güldük' falan.
Geçmişe baktığımda hiç böyle bir anım yok. Dedem benim için hep soğuk, sert, nefret edilesi bir tip oldu.
Anneanne, babaanne mevzusunu düşündüm belki mutlu olacağım bir şeyler bulurum diye.
Durum neredeyse aynı! Anneannem ben çok küçükken öldü, babaannemle de aramız hep kötüydü.
Yıllardır zerre umurumda olmayan bu durum, birden çok koydu sözlük.
Ne elimden tutup parka götüren dedelerim oldu ne elleriyle besleyen, sarıp sarmalayan anneannem-babaannem...
