sene 2009 üniversitedeyim o zamanlar.. daha önce böyle aile hasreti, özlemi çeken biri olmadım hiç.. en fazla evden uzaklığım 1-2 hafta oldu o da tatilde falan.. ev arkadaşımın biri normal öğretim diğeri benimle aynı sınıfta ancak uyuyor.. yanlış hatırlamıyorsam vize haftası veya final öyle bir şey ama saat sabaha dayanmış.. bir yandan hafif müzik dinliyorum bir yandan ders çalışıyorum bilgisayar başında.. winamp bu şarkıyı çalmayı başladı sonra.. daha önce çok dinledim, çok sevdim ama o an şarkının ne kadar koyduğunu anladım..
"dardayım yalanım yok.. baskın yedim gün gece.." diye girdi ahmet abi.. her şeyi bıraktım bir anda resmen boşluğa düştüm.. hani cız etti lan içim anlatılmaz, dökülmez kelimelere.. siktir ettim o an her şeyi.. sonra devam etti ahmet abi..
"örselendi aşklarım, üstelik bir uzak diyardayım.." iyice kaptırdım kendimi artık.. bildiğin zaman geçmiyor sanki kalakaldım öyle.. ne yaptığını ne dediğini bilmez bir hale büründüm.. o acı hafif hafif artmaya başladı.. ve sonra vurdu ahmet abi..
"günaydın annecim, günaydın babacım yine sabah oluyor.. evde sabah olmaz deme, orada günler geçmez deme.. içime sancı doğuyor.."
ve gözlerden yaşlar süzüldü birer birer.. hafif bir hıçkırık, birbirine vuran dişler ve titreyen bir çene.. hayat hayat olmaktan çıktı o an.. o an sadece acı vardı.. o an sadece hasret vardı.. işte o zaman anladım ailenin değerini, hasretin acısını..
ilk işim temiz bir kağıt bulup bu sözleri yazıp babama ve anneme göndermek oldu ayrı ayrı.. ondan sonra 2 gün boyunca babam hiç aramadı, annem sadece ağlayarak aradı beni.. babamı sormadım bende.. üniversiteden geldikten sonra bir gün babamın cüzdanını açmak durumunda kaldım.. cüzdanında ailecek fotoğrafımızın altında benim yazdığım kağıdı gördüm.. ıslanmış, dağılmış mürekkep.. direk anneme koştum dedim ne bu? niye böyle.. babam o kağıtla uyumuş 2 gece ağlayarak.. ne ben bunu babama söyleyebildim, ne babam bunu bana itiraf edebildi..
ne zaman sinirlensek birbirimize, bağırsak.. tartışsak.. odama geçip kapıyı kapattığım an o ıslak kağıt gelir aklıma.. ben ne zaman odama çekilsem, kapımın sesi duyulsa salondan bilirim o ıslak kağıt gelir aklına babamın..
ya ahmet abi işte sen böyle bir parça yaptın.. sen o kadar güzel bir insansın ki sen bana ailesi sevgisi neymiş, nasılmış onu anlattın..
