geçenlerde yazdığım bir yazının başlığı. HAYR MI ŞER Mi BiLMEM AMA ATEŞLENDiM BURAYA :
ÜÇLE(ME)
OLDUĞU KADAR
Bazı şeyler başladığında hiçbir zaman bitmeyecekmiş gibi gelir insana. Yanıldığınızı anladığınızda ise artık
çok geçtir
Sadece tınılar kalır kulaklarınızda. Ve o an lanet edersiniz duyu organlarınıza
Kafanızdakiler, binlerce şey O kadar çoklardır ki Savaş ilan ederler bedeninize; beşerinize. Göz açıp kapayıncaya dek silineceklerini bilmenize rağmen, o huzursuzlukla yaşamak zorunda kalmak tüketir narinliğinizi.
Tüketilen saatlerin birer masaldan ibaret olduğunu bilmek arada gülümsetir çocuklar gibi; ama esasında kanatır içlerinizi. Kan tutar kimilerini, bırakmaz da öyle kolay kolay Kolay olacağını size kim söyledi ki?
Hayat tecrübeyle sabittir. Sensen eğer o gerçek olan; zaten ayaktasındır ve zaten sınanmışsındır.
Koparılmayı bekleyen henüz ham bir meyve, hatta bir tohum olduğun kabul görülse bile; sınavın her türlüsüne hazırlıklı olman gerekir; gereklidir! Yanıbaşındadır o despot Gözükmez. Hissettirir
Bir büyüğünüz fincan kapatmanızı ister. Gelecek onun ellerindedir artık, siz susup direktifleri dikkatlice dinlemeli ve ona göre hareket etmelisiniz. En büyük o ya; ondan!
Şikayetleri duymaktan gına geldiğinde artık anlamalısınız ki; hayat tüm olumsuzluğuna rağmen devam eder
Eder Eder Eder Eden bulur. Bulduğuyla yetinmeyen de döner GERiSiNi avuçlar
