butun dunya guclu olmanin pesinde.. para bulma telasi, guzellige olan duskunluk, elde edilemeyenin cok pis koymasi filan.. bu yani insanin yasamasi icin gerekli olan sey olarak darvinistlerce aciklansa da, bu darwinizm kapitalizmle birlesince ortaya cok tatsiz bi kombinasyon cikti..
parasiz olan adama bakilmaz, guzel olmayan kiz alenen ezilir, degerler artik cok da siklenmez oldu.. cebinde silah olan adam, ustunde siyah ceket giyen adam kosulsuz mafya "abi " oldu.. kimsenin vakti yok gucsuzlerle ugrasmaya.. lafi sokan, aldatip giden, birakip siktir eden, bize selam vermeyip baska arkadaslariyla takilan adamlar bizin icin guc sembolu oldu..
misal satrancta paso kazanan cocuk degil guc.. akil ya da zeka degil.. trde biliyoruz ki ne iyi egitim kar edicek, ne kalite.. tek sey var ilerlemek icin : torpil.. tasakli tanidiklar..
guc anlayisi en cok modifiye olan sey herhalde dunyada.. onceleri kasti simdileri para.. ronesansta ( ki kendisinin turklere ugramamasi, kendisi icin hayirli olmus)sanat, 3. reich doneminde askeri zeka vs vs..
korkmak , butun bu guc telasinda yapilabilecek en buyuk hata.. astimi olan hastaya beta blokeri vermek gibi.. bu devirde herkes kopek.. korktugunu anlarlar, kacarsan seni takip edip yerler.. kopekleri oldum olasi sevemedim zaten.. zayifligi sezen bi hayvanin neresini seveyim ?
kormak oysa en insani gudumuz.. ben hayatimi sefil bi korkak olarak yasiyorum..
buyuk makinalardan korkarim bu yuzden vapurun o gemi dairesinin onunden hizli hizli gecerim..
karanlik koridorlarda yuruyemem..
geceleri birisi kapimi kirip iceri giricek, beni toplama kampina goturucek diye korkuyorum..
birisiyle cok yakin olucam, butun hayatimi ona vericem sonra cat diye bisi olucak biticek diye korkuyorum..
bi yani ucurum olan yollardan arabayla gecerken korkuyorum..
ben tr de degilken bi deprem olucak, butun sevdiklerim benden ayri olucek diye korkuyorum..
benim sevmediklerim beni sevicek , sorumluluk bana kalicak diye korkuyorum..
kimse beni sevmicek diye korkuyorum..
is bulamicam diye korkuyorum..
hastalarim olucek diye korkuyorum..
vs vs vs..
korkuyorum olm yani otesi yok bunun.. zamaninda, bi kere seftali tuylerinden huylaniyorum dedim diye arkadasim ertesi gun okula seftalilerle gelmisti.. ben de dersin ortasidna hocadan izin almadan tuvalete kacmistim.. o an anladim iste.. korkunu gosterirsen kullanirlar..
sonralari butun hayatim. butun diger insanlar gibi, korkularimi ve zayifliklarimi gizlemeye calisarak gecti.. sonra su oldu, benim zayifliklarimin ustune o kadar cok gittim ki , onlari o kadar cok azarladim ki , harbiden yok oldular.. her seyden bi yere kadar korkan, herkese bi yere kadar dayanan, o sinir asildi mi ; aile sevgi saygi dinlemeden icimdeki canavari korkularimin ustune salan biri oldum..
bi ss subayi misal.. onlar da sagolsunlar, bebeklerin kafasina sikacak kadar guclulermis.. guclulre cunku kolay bisi degil.. ben bi bebegi oldururum oldurmesine.. ama cok degil bi sene icinde, kendimi oldururum vicdan azabindan. bu adamlar tik dememis..
neyse. sonralari bu makine formum icimdeki her bi hissi aldi goturdu.. vatan sevgisi, fedakarlik, asik olma istegi, hayatta kosulsuz sartsiz elestirmeden sevecegin insanlar, tolerans, korku.. gepsi birer birer gitti..
gittikten sonra anladim iste.. gece elimde sarap bardagi trde bi kere bi arkadasla yurumeye kalkmadim bile.. almanyada , elimde votkalar tek basima gecenin bi yarisi kapkaranlik yollardan gecerken bi gidim bile korkmayinca iste farkettim, korkunun panzehiri guc.. burda guclusun cunku bi yabanci olarak.. en ufak bi yamukta git her yere basvur fasitler diye.. oysa trde, ebeni sikerler senin.. ustune dinsiz kafir diye adinin cikmasi da cabasi..
bu makine halim, burdaki insanlarin da ayni olmasiyla bende normalmis izlenimi olusturdu.. karisi olen adamin iki uc saat sonra isine gitmesi, 50 yasinda teyzelerin coluk cocuk dinlemeden barlarda sikisicek adam aramasi, sevgili icin aglamanin salaklik sayilmasi.. bunlar cok normalmis gibi geldi..
sonra bi anda bi yerde, bi turkiye ziyaretinde cat cat diye vurdu gercekler yuzume.. futursuzlugum korkusuzlugum.. bana guc gibi gelen seylerin, aslinda hissizlik ve midesizlik oldugu..
hala daha bazen ilkokul siniflarindaki ataturk portresini gorunce icim acir.. cok kisacik bile olsa..
korkunun panzehiri guc degil.. guc de korkusuz olmak zaafsiz olmak degil.. herhalde bu kadar yasadim, bi tek bu gercekten eminim adim gibi..
gucsuz insan dolu etraf.. goruyosun ustlerinden akiyo.. sevgilisini kendini aldatmasin diye doven adamin kompleksi ve gucsuzlugu.. evde kalmaktan korkan kizin, adami kapaklamak icin cevirdigi dolaplar.. sark kurnazligi yaparak karsindakinden 3 5 kurus fazla koparmaya calisan avam sinifi.. hepsi gucsuz uc kurusluk adamlar aslinda..
muhim olan gucluymus gibi gorunmek degil.. muhim olan gucsuz oldugunu kabul etmek.. riyakar bi oyuncu olmaktansa, korkak olmayi yeglemek.. korktugunu soylemek de cesaret ister..
bayadan beri gozumde, korkan ve bunu itiraf eden insanlar sempatik.. ben de anlamadim ne oldu da bu hale geldim.. guclu gorunmeye calisanlarin gucsuzluklerini acizliklerini gore gore mi ? gercek gucun insani insanliktan cikardigina taniklik ede ede mi ?
