bi dönem, bir nesil, resmen onunla büyümüştür. belki başka nesiller de büyümektedir hala bilmiyorum, zira ben zamanla koptum. ama o zamanlar, yani internet, bilgisayar, sosyal ağlar cart curt bu kadar yaygınlaşmamışken, yerli-yabancı diziler böylesine aklımızı almamışken, cep telefonu, bilgisayar vs. ile kafayı yememişken henüz, radyo dinlerdik biz... ders çalışırken, kitap okurken ya da uyurken, radyo olurdu yanıbaşımızda. küçük bir cep radyosu, telefondan ya da müzik setinden, dinlerdik. ve onu dinlerdik hep. hatta iple çekerdik onun başlayacağı saati. çok severdik muzo'yu, kafa adamdı. arayanlarla olan muhabbeti, kıvrak zekasıyla, tam yerinde kullandığı biipleriyle, söylemek istediği şeyleri üstü kapalı söylerdi ama biz anlardık demek istediğini, çünkü aynı dili konuşurduk.
halk adamıdır muzo, hayatın içinden konuşur, kendini camdan kulelere hapsetmemiştir, geldiği yeri unutmamıştır.
kısacası kafa adamdır muzo, kafa dengidir. gecenin bir körü, bize yorganın altında kahkahalar attırmış, uykuya gülümseyerek göndermiştir bizi. bir dönem gençliğin unutulmazları arasındadır. severiz, denk geldikçe hala dinleriz. dinlememiş olanlara da şiddetle tavsiye ederiz efendim.
