petrarca

entry9 galeri
    3.
  1. sone 13

    her adım atışımda dönüp bakarım arkama,
    zorlanarak taşıdığım yorgun bedenim; avuntu bulurum
    o zaman senden esen havayla; güç verir bana
    yürümek için ''ah, nasıl da yorgunum ama! '' desem de.

    düşündükçe geride bıraktığım iyilikleri sonra,
    yol uzun mu uzun oysa yaşam kısa;
    ölgün ve şaşkına dönmüş,atamaz olurum adımlarımı,
    başım önümde yere doğru, gözlerim yaşla dolu.

    Kuşku düşer içime, kimi zaman, hüzünlü gözyaşları
    dolarken gözlerime: nasıl da uzakta yaşar ki bu can
    onu ayakta tutan ruhtan?

    ne ki, yanıt verir bana aşk şöyle diyerekten: unuttun mu
    yoksa sen, bu bir ayrıcaklıktır sevgililer için,
    farklıdır yaşadıkları öteki insanlardan.
    0 ...