nedense her insanda evleniriz biz abi anlayışı oluşur. ne evliliği bırak allah aşkına. biter mi biter.
aslında çoğu zaman sen bu filmin sonunu biliyorsundur. cesaret edemezsin. kurtarmaya çalışırsın. başka bir sona yönlendirmeyi denersin. olmaz. en kötüsü de o aklına koyduğu an, senden önce davranarak ayrılığı dile getirir. diyemezsin ya, ben de öyle düşünüyordum. o söyleyince daha farklı olur. kopmak istemezsin. bir şey diyemezsin ki..
telefon numarası hemen silinir. ki tekrardan geri dönmemek için. titreyen elinizle birlikte telefon rehberini baştan sona kontrol edilir. hemen biriyle konuşmak istersiniz. senden olayı baştan sona anlatmanı isterler. tepkileri kalıplaşmıştır zaten.
''boşver kızım, senden iyisini mi bulacak, ağla açılırsın, ben seni dinlerim.''
yok abi ne kadar şey derlerse desin tatmin olmazsın sen.
ilk bi gün olayın şokundasındır. uyursun, ertesi güne uyanırsın. alışkanlık ya, ondan mesaj var mı diye bakarsın. işte her şey o an dank eder. tüm vücuduna sıkıntı yayılır.
eline hemen bir poşet alıp, ona dair ne varsa atarsın. zordur ya. el titrer. şarkılardan kaçar olursun. her kelimesi sana batar.
ilk hafta çok zor atlatılır. kimse ayrılık acısından ölmemiş ki arkadaş. hayat devam ediyor.
hatta bi de sonrasında korkularının üstüne gidersin. sizin şarkınızı açarsın, bağıra bağıra söylersin. onla ilgili tüm anıları temizlemek adına güzel bir adımdır.
dur yahu açayım da bir dinleyim.
eyvallah.
