Arkadaş gözünde sezildiğinde üzüntü veren durumdur.
üniversitenin ilk günleri, hem aynı yurtta hem de aynı bölümde olduğum bir arkadaşla kısa sürede sekron sağladık birlikte zaman geçiriyoruz. Bir gün kolyesi tişörtünün içinde kalmış. Okula gideceğiz, ayna karşısında hazırlanıyoruz. "Kolyen içeride kalmış" dedim. Sonradan farkedeceğim ama unutmayacağım bir şaşkınlıkla durdu. "Ben öyle taktım" dedi. Önemsemedim. tüm gün birlikteyiz, bir kaç gün kadar kısa sürede samimiyet arttı, iyice kaynaştık. Bir gün yemekhanede yemek yerken ben tabağımı ekmekle sıyırınca dikkatle baktıktan sonra "sunni misin" diye sordu. "Evet" dedim. Sormadım "sen değil misin" diye. Hoşlanmam bu soruları sormaktan. Sustu, yemeğe devam ettik, bir ara kaşığı yere düştü. Almak için eğildiğinde Hz. Ali'nin kılıcı şeklindeki kolyesi dışarı sarkmıştı. Kolyesini aceleyle tekrar tişörtün içine sokmaya çalışırken göz göze geldik. Ve yine aynı şaşkın durgunluk. Bu kez anladım çekindiğini, dikkatimi çekmemiş gibi dönüp arkamdaki masadan temiz kaşık alıp uzattım. Sakladığı bir şey ortaya çıkmış da sonucunun ne olduğunu merak eden gõzlerle bakıyordu. Yemekten sonra kafeteryaya gidip tavla atalım diyerek kafasını dağıtmaya çalışırken elini tişörtün içine sokup kolyesini avuçladı. Kapalı avucunu açıp açmama arasında hafifçe eğilip yaklaşarak "ben aleviyim" dedi. Avcunu açtı. Kolyeyi gösterdi. Gizli bir sırrını paylaşır gibiydi. "Konuyu değiştirme, tavlayı koltuğunun altına vereceğim" dedim. "Görürüz" dedi, gülüştük. Masadan kalkınca içten bir şekilde sarıldı. Kafeteryaya girdiğimizdeyse kolyesi bir el çabukluğu ile yine tişörtün içindeydi.
