12 eylül öncesi dönemde etnik unsurları kullanarak ve dini ön plana çıkararak çatışma başlatacak en verimli ortama sahip il olan kahramanmaraş da yaşanan türkiye tarihinin en acı olaylarından biridir.
hamile kadınların karınları deşilmiş, insanlar ağaçlarda asılmış, baltalarla kafalar kesilmiştir.
ermeni nin, yunan ın türk e reva gördüğü zulmü bu sefer türk, türk e reva görmüştür.
hani 100 yıldır konuşuruz, 100 yıldır söveriz ya ermeniye yunana, türk anasının karnını deşdi diye işte aynı nefretle anılacak bir olaydır.
fitili iki solcu öğretmenin cenazesi üzerine kurulan oyunla ateşlenmiştir.
komünistlerin cenazesi kılınmaz diyen sağcılarla, cenazeleri unutup kavgaya tutuşan solcular, maraş kalesinin eteklerinde meydan savaşı vermiştir.
takip eden günlerde bu sefer ülkücü gençlerin cenazeleri nedeniyle aynı gerginlik yaşandı.
23 aralık da camilerden yapılan anonsların da etkisi ile aleviler sularımızı zehirledi, ulu cami cayır cayır yanıyor diyen sağcılar, alevi mahallesine kılıç, pala, balta, bıçak, silah, ne varsa saldırılmıştı.
o gece maraş da taş üstünde taş, baş üstünde baş kalmayacaktı.
ben bu satırları o günleri hiç yaşamamış bir türk evladı olarak yazıyorum. üç gün süren bu katliamı okuduğumda nasıl ağladıysam şu an da aynı şekilde ağlıyorum.
sunni, alevi diye insan insana bunu yapar mı?
