umut ve umutsuzluk insanın içinde itişip tepinirken, telefonu hiç kapatamama durumunu yaşamak, gitgide standartları düşürerek ''ya ben asla diyordum ama olur belki ne olacakki ceo olarak başlayacak halim yok değil mi'' diye kendikendine ruhunun kabul etmediği işleri kakalamaya çalışmak gibi çalkantılı bir ruh hali içinde yaşamaktır.
genci bozmaz ama. olumlu düşünmek daima işe yarar bu durumda. seçimi sadece karşı tarafa bırakmamak gerek, kendi değerinin farkında olmak gerek. en nihayetinde telefon başındaki sancılı bekleyişlerin, giyinip kuşanıp bir zamanlar kendilerinin de aynı durumda olduğunu çoktan unutmuş işbilir insan kaynakları müdürlerinin karşısına gidip gelmelerinde bir sonu vardır elbet. evren boşlukları muhakkak doldurur, insana uygun iş, uygun zamanda muhakkak gelir. gelmiyorsa, uğraştığınız o iş, zaten uygun değildir.
