ikinci dünya savaşı sonrası, yani son 50 yıldır, sanayisi ve teknolojisiyle adından en çok bahsettiren iki ülke vardır: almanya ve japonya.
ikisinin de sanayi markaları günümüze damga vurmaktadır.
ve ne gariptir ki, ikisi de ikinci dünya savaşının kaybeden iki ülkesidir.
savaşı kaybettikleri için ordu kurmaları ve orduya para aktarmaları yasaktır. kazananlar yasaklamıştır.
orduya para aktaramadıkları için sanayilerine para aktarmışlardır.
şu an dünyadaki ordusuz ender iki ülkedir almanya ve japonya.
ama ne gariptir ki, bu iki ülkede amerikan karşıtlığı kati şekilde yasaktır. dilin ingilizce kelimelerden arındırılmasını bile savunamazsınız. o yüzden japonya'da da almanya'da da gençler amerikan filmlerinde gördükleri gençlerin özentisidir. japonya'da o meşhur gelenekçilik yerini saçları kırmızı renge boyalı mini etekli gençlere bırakmıştır. almanya da farklı değildir.
sanayide kazanabilirsiniz. ama kültürde ve gelenekte kaybedersiniz, eğer bir savaşı kaybettiniz ise. kurtuluş savaşı"nın kazanılmasının ve atatürk'ün önemi sanırım burda bir kez daha ortaya çıkıyor.
en azından dilimizin ingilizce kelimelerden temizlenmesini hala savunabiliyoruz, ve bu yüzden almanya ve japonya'da olduğu gibi ırkçılıkla suçlanmıyoruz.
