koyu bir fenerbahçe taraftarıyım ancak baba hakkının hikayelerini okudukça gözlerim dolar,'' vay be'' derim.
benim aklıma kazınmış 2 anısı vardır.
beşiktaş ceza sahasında bir pozisyon olur. sanırım maç galatasarayla oynanmaktadır. galatasaraylılar cümbür cemaat hakemin üzerine koşup hocam penaltı diye bağırırlar. öyle bağırırlar, çırpınırlar ki maç durur. hakem yan hakeme gider gördün mü penaltı mıydı? der. yan hakem hocam göremedim valla der. bunu üzerine hakem baba hakkının yanına gider. ve penaltı olup olmadığını sorar. baba hakkı tereddüt etmez penaltı hocam der. hakem penaltıyı verir.
aklıma kazınmış diğer bir anı ise: fenerbahçe - beşiktaş maçıdır. tam olarak bilmiyorum adını ancak fenerin forvetinde genç bir oyuncu vardır. bu genç oyuncu orta sahanın az gerisinde topla buluşur 1-2 beşiktaşlıyı ve baba hakkıyı da geçtikten sonra golü atar. baba hakkı takım arkadaşlarını yanına çağırır. tüm beşiktaş kadrosu özellikle çalım yiyenler korkudan titremektedirler. baba hakkı der ki. '' bakın bu çocuk hem çok genç hem de türk. sakın ayağına falan vurayım, düşüreyim demeyin. bu milli takımda da oynar.''
denecek söz, yüceltecek iltifat seçmek dahi zor. ruhun şad olsun baba hakkı.
