doktora gitmeyi erteledikçe ilerleyen hastalıklardır.
geçen oturdum bir üzüldüm, ağladım akşamına kalmadan diş etlerimde bir acı, dilimin bir tarafında da aynı durum.
anneme göre üzüntüden oldu, hemen geçer. ancak bana göre öyle mi. diş eti çekilmesinden şüphelendim. ne olduğunu bilmiyorum ama bir yerde duymuş olmam yeterliydi.
bir de google'a yazdım anam o ne fena resimler. psikolojime etki etti bildiğin. sinirli oldum, ikide bir dişlerime bakıyorum.
olmayan çürük başlangıçları seziyorum.
doktora gitmek için birkaç gün daha bekleyeyim diyorum ki asıl sebebi üzüntüden mi değil mi öğrenmek değil. dişçiden korkmak.
kaktıracak iğneyi, benim orada elim ayağım titreyecek, tansiyonum düşecek. koltukta kayacağım yere doğru. zaten daha koltuğu görünce ter döküyorum.
kendi kendime bu olayı içselleştirdim, çünkü sesimi çıkarırsam doktora git diyecekler.
kolaydı sanki.
neyse dişlerime bakıp geleyim, belki geçmiştir.
