Yokluğun Pazartesi Sabahi,
kahvalti yok, zeytin gözlerini hatirlatir,
tadim yok, çayi şekersiz içiyorum,
kendimden geçiyorum da..
sana gelemiyorum.
çünkü ben geldiğimde seni bulsam bile,
yetinemiyorum.
senin bana gelmenin mutluluguna değişemiyorum
her gün öksüzüm,
kimseye söyleyemediğimi
herkesin bildiği halde
bilmezden geliyorum, bilinmeze giderken...
anladiklarimda var. mesala
günlerin adi değişir ama yokluğun ayni.
doğrulatmak saçma başka bedenlerde
gelenler boşluğunu doldurmuyor
ve boşluk yaratmiyor gidenler de.
