hukuki değil siyasi karardır. her nekadar bazı anayasa hukukçuları, liberal demokrasilerde anayasa mahkemesinin işlevi siyasi; kararları hukukidir dese de anayasa mahkemesinin görevi siyasi denge unsuru olmak değildir.
toplantı ve karar yeter sayısıyla ilgili iki farklı yoruma bakıldığında, her iki tarafın argumanlarının da yerinde ve kabul edilebilir olduğu görülmektedir. bunun nedeni anayasakoyucunun anayasayı hazırlarken kullandığı özensiz lafızdan kaynaklanmaktadır. bu noktada yorum devreye girer, hukuki yorum yaparken çeşitli hukuki yorum türleri gündeme gelecektir. gai yorum, tarihsel yorum, lafzi yorum gibi.. peki anayasa mahkemesinin hangi yoruma başvurması gerekirdi?
geçmiş dönemlerde meclis, yine benzer tıkanıklıklar yaşamış, onlarca tur sonunda dahi seçimi nihayete erdirememiş ve kaos meydana gelmiştir. bunu aşmak için anayasa hukukunda bir kurum söz konusudur: rasyonelleştirilmiş parlamenterizm. rasyonelleştirilmiş parlamenterizm, parlamenter sistemin içine girdiği tıkanıklıkları aşması için belli mekanizmalar getirererek sistemin işlemesine yardım eden kurumdur. türk tarihinde de benzer tıkanıklıklar yaşanması akabinde bunun tekrarlanmaması için mevcut anayasayla bu yönde düzenlemeler getirilmiştir. belli turdan sonra hala cumhurbaşkanı seçilememesi üzerine meclisin otomatikman seçime gitmesi gibi. o halde yorum yaparken anayasının bu amacına uygun yorum yapılmalıydı, zira aksi sistemi yine tıkanıklıkları ve kaosa taşıyacaktır.
