Dün, hayatımızın bildiğimiz bir sayfası. Öyle bir sayfa ki bazen boş sayfalarımıza izi geçer. Karbon kağıdı kadar net bir şekilde yazılmasa da, mürekkebi arka sayfaya işler ve asla çıkartamayız. Silgiler silmez, üzerinden yazarken ne kadar kalın bir kalem ucu kullansakta fayda etmez. Yazılan yazılmıştır, söylenen söylenmiştir den farklı bir sözdür. Yazılanı değiştirmek için yırtıp atmanız gereken o sayfayı ve ondan sonra gelen cümleleri, günleri. Söylendiği zaman ise, her kulak farklı algılar her ağız farklı söyler. Sözler dudaklarınızdan uçup giderken siz söylemediğinize dair düşüncelere kapılmaya başlarsınız dahi Birkaç dakika sonra da söylemediğinize o kadar kolay ikna olursunuz ki o söz asla size ait olamaz. Oysa güzel olan her şey gibi o da sizin kalır istediğinizde. Önemli olan istemektir, neyi değiştirip değiştirmek istemediğimizi. Öyle ki, hayatımızın en önemli anlarını yaşarken istediğimiz kararları veremediğimiz, anların ne kadar önemli olduğunu göremediğimiz çok olur. Ancak düne yazılmaya başlayan cümleleri, tekrar okuyorsak bunları da değiştirebiliriz. Ya okuyamıyorsak? O sayfalar bir kez yazıldıktan sonra bir daha bakmıyorsak, bugünümüze ne kadar işlerse işlesin mürekkebi, anlayamayız neyi ima ettiğini. Yaşarken yeniden dünü yaşarız farkına varamadan. Tekrar, tekrar ve tekrar yaşarız ta ki geçmişi anlayana kadar bize verdiği mesajı çözene kadar. Buna deneyim diyoruz, yaşanmışlık, kazançlar ne diyorsak diyoruz işte. Önemli olan bugün ne yaptığımız
