umut adlı bir köpeğim var benim. orospu çocuğu olan komşularımdan biri köpeğe fare zehirli kıyma vermiş. beş gün oldu. hayvancağız sadece yatıyor. titriyor ve ağzından salyalar boşalıyor. tek istediği yaşamak tı. akşam ben gelince bahçede bana doğru yürürken o kadar çok kuyruk sallardı ki beli kırılacak zannederdim.
hala umut ile yaşamasını bekliyoruz. veteriner iç kanaması olabileceğini ve yavaş yavaş ölebileceğini söyledi. o kararı veremedim henüz. uyutmalımıyım. bilmiyorum. çünkü bir canı var ve her canlı gibi yaşamak istiyor.
bunu yapan vicdansız piç; sana buradan seslenebiliyorum sadece çünkü kim olduğunu bilmiyorum. bilseydim zaten burada yazamazdım. muhtemelen hapiste olurdum.
sen şimdi belki huzurla uyuyorsun ya, umutun göz kapakları kanarken, vucudunda yaralar çıkmışken sen uyuyorsun ya, senin allah belanı versin. öteki dünyada zaten işin çok zor ama ben allahtan seni bu çok değer verdiğin fiziki dünyada da belanı bulman için duacıyım. umarım ölümün umut gibi olur. yavaş olur. vucudnda yaralar çıkar, gözlerinden kan gelir. doktor doktor dolaşır da bir çare bulamazsın. bütün gün ve gece tarifsiz ağrılar ve acılar çekersin. ve umarım sen bunları yaşarken etrafında yakının da kimse olmaz. seni seven ve sana bakan hiç kimse olmaz. geberdiğinde cesedin morg da kalır da belediye gömer işallah. sonra diğer alemde senle hesaplaşacağız koçum bekle beni orada, er geç geleceğim.
