o kadar çok üstüme geliyorsun ki artık dayanamıyorum. denediğim her yolun sonunda kendimi komada hissediyorum. olamıyorum yapamıyorum sizler gibi olamam ben. ne yüreğim yeter nede kalbim dayanır sizin ihtiraslarınıza. artık çok yoruldum, ailenin en dürüst en aklı başında çocuğu olmaktan, herkesin bana çok ama çok güvenmesinden yoruldum. ben hiç çocuk olmadım, benim hiç oyuncaklarım olmadı kumandaları olan. bir kere plastik kamyon almıştı babam onunla oynadım yıllarca. şimdi hemen sol yanımda 4 bölmeli bir raf var özenle yapılmış ve her bir bölmesinde pahalı oyuncaklar var. hemde kumandalı oyuncaklar. kumanda dan çalışan nitro yakıtlı aramam vermiyor o plastik kamyonun heycanını, zevkini. bir gün çıkıp bağıra bağıra top koşturmak istiyorum mahallenin çocuklarıyla, bir gün delice sarhoş olup sokak sokak dolaşıp kaybolmak istiyorum. ben otuz yaşıma gelmeden bunları yaşamak istiyorum.
hiç unutmam bir gün babam ilk okulu bitirince verdiği bisiketi aldı bana. ama maddi durumundan ötürü liseye başladığımda yani ortaokulu bitirince alabildi. ama olsun artık bisikletim vardı hemde 12 vites...
sonra öğrendim ki o bisikleti 12 ay taksitle almış babam çünkü 4 çocuk okumatmak ve kiracı olmak kolay değilmiş. şimdi çok daha iyi anlıyorum bir memurun neden aybaşını sevmeyişini.
lise yıllarımda babam bir kere geldi okuluma oda kayıt zamanında. oysa ne çok isterdim gelip de benimle gurur duymasını. her dönem takdir alıyordum herkesin babası geliyordu veli toplantısına babamsa öğretmen bir arkadaşına soruyordu benim durumumu. liseler arası bilgi yarışmasına seçilmiştim babam izlemeye gelmeyecekti nasıl olsa bende katılmadım işte. sonra 5 üzerinden 4,85 ortalama ile okul 3.'sü oldum kürsüye çıktım çok heyecanlandım ama yine tek başımaydım. elimde takdir belgesi karneyle saatler sonra vardım eve. kimse sormadı karnem nasıl diye. geç vakit babam aldı televizyonun üzerinden şöyle bir baktı... "aferim baba" dedi.
gurur duymak nedir bilir misiniz, işte ben gurur duydum orada. lise bitti 4 yıllıktı okulum iyi derece ile bitti, çok cüzzi bir para ödeyerek dershaneye gitmiştim ilk yıl kazanamadım, odamdan hiç çıkmadım ağlamaktan yastığım ıslanmıştı. sadece babam gelip kaldırabilirdi beni ve öylede oldu gelip sıkıca sarıldı. kokusunu çektim içime, tıkandım ağlayamadım ama çok sıkı sarıldım. affet baba dedim sadece. sonra günlerce çıkmadım odamdan. dershaneden hocalarım aramışlar evi bakmadım telefonlarına. o zaman bile belliydi asi ve dik kafalı inat oluşum. tek bir amacım vardı üniversiteyi kazanmak ve babamın yüzüne bakabilmek. "soğan ekmek yerim gerekirse ceketimi satar okuturum." derdi babam hep. sonra yine dershane başladı. tanıdım derslerinden itibaren hiç aksatmadım dersleri, tek bir amaç tek bir üniversite vardı aklımda. istanbul teknik üniversitesi elektrik mühendisliği. sonra komşu kızına aşık oldum aynı katta sınıflarımız vardı. bakışıp gülümserdik, sonra bir gün kitap aldım komşu kızından ve içine bir not yazdım geri verdim. çok heycanlıydım ve "tamam" dedi sadece. artık sevgilimdi ama ne elini tuttum nede yan yana geldim 3 ay sürdü telefonlaştık hep annesi evden gidince ben hemen jetonlu telefondan arardım konuşurduk.
bir gün babam gördü telefonla konuştuğumu sordu kim o diye. ben anlattım utana sıkıla. sen yeterki kazan sınavı gerisi kolay dedi babam. ben boşladığım derslerime yeniden asıldım. tam 3 ay saatlerce ders çalıştım ve çok iyi puan aldım. komşu kızı eskisi gibi değildi artık aramıza birleri girmişti sanki. ben ders diye düşünürken birden farkettim ki bir polisle bakışıyorlar gülümsüyor ona. beynimden vuruldum sanki. sabah olmak bilmedi dershanede sormak için. hemen konuştum neler oluyor dedim ve işte o zaman hayat durdu benim için. "sen bana nasıl bakacaksın daha bir araban bir işin bile yok. o polis bi defa." sonra evini aradım ve annesi çıktı "uzak dur kızımdan önce sen karnını doyur evin yok araban yok, bu laf burda kalsın yoksa seni parçalarım." dedi bana ve o an oldu içimden aktı gitti bütün kanım.
artık komşu kızı yok tercih yapmam gerek veremiyorum kendimi, son gün 7 tercih yaptım sadece. hepsi mühendislik.
zaman geçmek bilmiyor sonuçlar açıklanmıyor günler uzuyor ve komşu kızını görmeye geliyorlar.
nihayet sonuçlar açıklandı ve ben sınavı kaybettim. çok iyi puanla açıkta kaldım. yine ağladım bu defa hem sınavı kaybettiğime hem aşkımı yitirdiğime bağıra bağıra ağladım. kiseler girmedi odama. babam yalnız bırakın iyice içini boşaltsın demiş. işte o yastıkta and içtim yemin ettim ünirsiteyi kazancam ve evimde arabamda olacak diye. o yıl hep evde çalıştım dershaneye gitmek istemedim çünkü babam çok zor durumdaydı paramız çok kısıtlıydı. dershane müdürü babamın eski arkadaşıydı ve açıkta kalmamı yanlış tercihe ve meslek lisesi mezunu olmama bağlamış ve sadece masrafları vererek derhaneye kaydımı yaptırmasını istemiş babamdan.
babam beni dershaneye yazdırmış benim haberim yok ve bir gün telefon geldi eve dershane pazartesi günü başlıyor diye. çok mutlu oldum işte o zaman.
hiç unutmam o yılımı en gözde sınıftayım fen lisesi mezunları var boğaziçi fizikden ayrılmış biri var anadolu lisesi hepsi. bir tek ben meslek liseliyim. ama kimyada matematikte analitikte hele biyolojide üstüme yok. yazın hepsini yuttum çünkü. çok süper biy yıl geçirdim. hep ilk 3'e girdim. sonra batı yerine doğu yazcam uzaklaşcam ve gelmeyecem buralara dedim bu defa. sonra dicle üniversitesini kazandım.
işte o an anlatamam babamın mutluluğunu ve benim mutluluğumu. canım babam allah senden razı olsun allah başımızdan eksik etmesin seni.
o yıl çok şanslıydım hem üniversiteyi hemde memurluğu kazandım. ikisini bir yürütemezsin yapamazsın dediler daha 20 yaşındasın çok toysun dediler aldırış etmedim. ikisini birlikte götürdüm ve üniversiteyi bitirdim peşinden hemen yüksek lisanssa keydoldum. onuda bitirdim. artık çok sıradandı benim için kazanmak ve bitirmek. üniversitede okurken yine sınavlara girdim bir yereleri kazandım hep ama kaydımı yaptırmadım hiç. en son geçen yıl mersin fen fakültesi biyoloji kazandım gittim kaydoldum 3 saat kimya dersine girdim ve kimyayı biyolojiden daha çok sevdiğimi anladım. çıktım dersten ve birdahada girmedim kararımı verdim çünkü. kimya kazanacaktım.
