borges "kum kitabı" öyküsünde, birinci ve sonuncu sayfası olmayan, yani sonsuzca sayfası olan, sonsuzca bilgi taşıyan dolayısı ile, bir kitabın öyküsünü anlatır..
kitabın değeri ve güzelliğinden dolayı o na sahip olanlar bir türlü rahat yüzü görmezler.. zira sürekli bir koruma ve korunma gerektirmektedir bu.. yitirmemek ve başkalarından önce ve hep o "sevgili" ye sahip olmak ve kalmak için..
ve bunun ile yaşayamayıp sonunda, bir çılgınlığın cinnetinde yitirip akıllarını ya da yitirmeye yakın, fırlatıp atarlar sahip olanları kitabı.. kimseye mutluluk getirmez o kitap..
öykü leri bu kitap a benzeyen kadınlar da vardır.. çokca arzulanan ve güzel olan ve falan filan işte.. gölge gibi taşıdıkları lanet leri ile dokundukları herkesi bir çılgınlık ve mutsuzluğa mahkum eden, kendileri başta.. istemeden de olsa.. anlamadan da olsa.. ama oluveren..
ailelerini, dostlarını, aşıklarını, mutsuz eden kadınlar ve sahiplerini mutsuz eden kitaplar..
fakat hem güzel, hem de bulaşıcı bir iyilik ve mutlulukla sayıklayan, henüz anlayamadığım bir kadın ve bir kitap ta var..
öylece durup oralarda bir yerde.. gülümseten boşluğa..
