13.
-
gerizekalı
fikir bana ilk geldiğinde
on bir yaşındaydım
sanıyorum:
geri zekalı olacağım.
mahellede bir kaç tane
vardı
herkesin ''geri zekalı'' dediği
tiplerden.
aşağılanmalarına rağmen
hayatları oldukça
rahattı:
bir şey beklenmıyordu
onlardan.
kendimi köşe başlarında
ellerim cebime
salyalarım akmış olarak
hayal ettim.
kimse rahatsız
etmezdi.
planımı uygulamaya
soktum.
ilk olarak
okul bahçesinde fark edildim.
erkek öğrenciler
benimle alay edip
sataşmaya başladılar.
babam bile farkına varmıştı:
''allahın cezası bir gerizekalı gibi
davranıyorsun!''
öğretmenlerimden biri fark etti
uzun ipek bacaklı
bayan gredis.
dersten sonra sınıfta kalmamı
istedi benden.
''neyin var hanrk?
bana söyleyebilirsin...?''
kollarını
boynuma doladı
ben de ona
yaslandım.
''söyle henry,
korkma...''
tek kelıme
etmedim.
''burda istediğin kadar
kalabilirsin, henry,
konusman gerekmıyor...''
beni anlımdan
öptü
ve ben uzanıp
usulca ipek bacaklarından
birine dokundum.
şuh kadındı
bayan gredis.
hemen her gün
yanına gidiyordum
okuldan sonra
ve herkes benden
nefret ediyordu
ama los angeles kentinte
benim yaşadığım sertleşmeleri
yaşamış on bir yaşında bir
çocuk daha olduğunu
sanmıyorum.
