tasavvuf da kendini hor görene ses çikarmayan, hatası yüzüne vurulduğunda allah razı olsun diyebilen insanlara derviş deniyor.dervişin anlamını daha iyi anlayabilmek için ;
vaktiyle kalenderiye yoluna mensup bir derviş, nefisle mücadele makamının sonuna gelir. meşrebin usulünce bundan sonraki makam kalenderîlik makamıdır.yani her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan
vazgeçecektir. fakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret değildir. her türlü görünür süslerden arınması gereklidir... saç, sakal, bıyık... ne varsa hepsinden. derviş, usule uygun hareket eder soluğu berberde alır.
- vur usturayı berber efendi, der.
berber dervişin saçlarını kazımaya başlar. derviş aynada kendini takip etmektedir. başinın sağ kısmı tamamen kazınmıştır. berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir
kabadayı girer içeri. doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmamış kısmına okkalı bir tokat atarak:
- kalk bakalım kabak, kalk da tıraşimızı olalım, diye kükrer.
dervişlik bu... sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. kaideyi bozmaz derviş. ses çikarmaz, usulca kalkar yerinden. berber mahcup, fakat korkmuştur. ses çikaramaz. kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlar. fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder:
"kabak aşağı, kabak yukarı..."
nihayet tıraş biter, kabadayı dükkandan çikar. henüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir. kabadayı şaşkınlıkla yol ortasında kalakalır. derken, iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına dalıverir. kabadayı oraya yığılıp kalır. ölmüstür. görenler çigligi basar. berber ise şaşkın... bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayr-i ihtiyarî sorar:
- biraz ağır olmadı mı derviş efendi?
derviş mahzun, düşünceli cevap verir:
- vallahi gücenmedim; ama!.. hakkımı da helâl etmiştim. gel gör ki, kabağın bir sahibi var. o'nun gayretine dokunmuş olmalı!..
