şu anda votka eşliğinde mourn dinlememe tek sebep sensin. gözümde yaş yok, içimde sızı da ama ölüymüşüm gibi hissediyorum. telefonuna ulaşamıyorum, sözlükten de cevap vermiyorsun. telefonu açsan sana söyleyeceğim bir şey var. belki bu satırları okursun da insafa gelip hiç değilse "üzgünüm ama umrumda değilsin" demek için ararsın. bilmelisin ki seni obsesif bir şekilde seviyorum ve belirsizlikten nefret ediyorum. beni sevmediğini ve sevmeyeceğini bile bile bunları yazıyorum çünkü sen bana yeterince dürüst davrandın, bu kadarını hak ediyorsun.
