Kalp bölgesine kaya büyüklüğünde bir metal kitlesi oturmuş gibi hissettirir önce. Bildiğin siyah-beyaz film gibi görünür her şey. Hayatta artık seni neşelendiren pek bir şey yoktur. işte bu da tam olarak depresyondur. Sonra yavaş yavaş savaşırsın o kayayla. Zaman geçtikçe parçalamaya başlarsın. Ve parçalarsın da... Ama kıymıkları kalır geride. Onlara bir şey yapamazsın, zaman da aşındıramaz onları. Ve o kıymıklar kalbine batar durur. Ömrün boyunca, hatırladıkça o kıymıklar saplanır kalbine.
