kişi dünyaya merhaba derken ve elveda derken yalnizdir. arada gecen zamanda ,ki buna ömür derler, yalniz kamamak için elinden geleni yapar.
kimisi bunu bilinçli yapar kimisi ise bilinçsiz. kendisine uymayan seyleri ingilizlerin nezaket dedikleri budalaliklarla bir akla uygun yalana inanmayi secerler.
ama kişi biraz akıllı ve karakterli ise toplumsal üc kagitlara hiç girmeden geri ceker kendini. cünkü bilir ki her yolun sonu yalnizliğa cikar.
ister ferdi isterseniz moda deyimle kalabaliklar içindeki yalnizliğa.
birinden birini secer.
yalnizlik öyle büyütülecek bir şey değildir.
sadece kişinin tasimasi gereken evrak cantasi.
ama en fenasi bu yalnizliği bile kaybetmektir.
bu kişiye en büyük cezadir.
cünkü yalniz oldugu vakit özür olan birey bir köle olur.
mezat pazarinda satiliğa cikarirlar.
yasam alani ve özgürlüğünü kazanmak için yasarken tabiri caizse canina ounur.
gerci dünyaya elveda derken kazanir bu hakkı ama yasarken özgür olmayan ve toplum denilen koyun güdüsüne kapilip onlara ragmen ayakta durmak cok cok zor bir iştir.
