kalabalıklar arasında yalnız olan insanoğlunun durumunu en iyi anlatan cümledir. asıl olan insanın kendisidir. ne aile, ne dostlar, ne sevgili bizim iç dünyamızı asla anlayamaz. zaten bizde kimseye açmak istemeyiz sırlarımızı. maskelerimizin düşüp savunmasız kalmamızdan korkarız belkide. hal böyle olunca da yüzeysel ilişkiler kurup yüzeysel yaşıyoruz bunun sonucundada. ve belkide fark etmeden kendi kendimizi amansız bir yalnızlığa itiyoruz. ve hiçbir şey yalnızlığımıza çare olmuyor.
