yönetmenliğinin 35. yılında Theodoros Angelopoulos'un 12. filmi, 20. yüzyılın başlarında zorla göç ettirilen yani sürgün edilen rumlara adanmış. Başrolünde ağulu bir müzik olan bu ağıt bolşevik devrimi sonrası odessa'dan sürülen rumların; ağaları önde, selanik yakınlarında olduğunu düşündüğümüz bir çayıra gelmeleriyle başlıyor. Filmin bu ilk sahnesi aynı zamanda angelopoulos'un göstergelerinden kurulu filmin hangi göstergelerle nasıl bir öykü anlatacağını özetlediği mikronizması.
Odessa'dan gelen grubun ağası ve onun ailesi filmin başkahramanları, Angelopoulos'un kendi babasının adını verdiği Spiro ağa, odessa'dan gelirken yanında bir de küçük Eleni'yi getiriyor. ilk sahneden son sahneye kadar erkeklerin yarattığı tüm acılar bu kadının etrafında geçerek anlatılıyor.
