1. dünya savaşında savaşa çekilmemize çok benzer hamlelerle o dönem nasıl Almanların tetikçiliği rolü üstümüze biçildiyse şimdi de ABD ve ingiltere'nin tetikçiliği rolünün üstümüze biçildiği anlaşılan krizdir.
1. dünya savaşı döneminde Almanların stratejik ortaklıklarına o denli güveniyorduk ki yavuz ve midilli zırhlılarının "bunlar aslında bizim ehe ehe" diyerek itilaf devletlerinin donanmalarının takiplerinden kurtarılmasını takiben osmanlı bayrağı çeken söz konusu gemiler, gidip rus limanlarını çatır çatır bombalamış ve yüzbinlerce insanımızın ölümüne neden olan bir savaşın ortasında bulmuştur kendini hasta adam.
Şimdi isyancı grupları besleyerek büyütüğümüz düşmanlık damarı, ingiliz komandoların sınırı geçerek Beşar Esad'a bağlı güçlerle çatışığ geri geldikleri haberleriyle çatlamaya başladı. Düşürülen uçağımız ile kanayan yaraya dönüştürülmek istenen hadisede, başbakanımızın yine vururuz bak tehtitlerini görüyoruz. Mavi marmara olayındaki sert söylemler de yıllar boyu sürmüş ama hiçbir cacık yapılmamıştı. Gidenler gittikleriyle kalmıştı.
Çok büyük devlet olduğumuzdan metanetimizi koruyoruz.
Büyük devlet refleksinin ne olduğunu merak edenler, lockerbie ile kopan fırtınayı hatırlasın. Arjantin açıklarındaki kayalıklar nedeniyle alenen savaşan ingiltere'ye baksın. Bir tanesi "büyük devlet olmanın gereği sabretmektir" demedi, Gitti, aldı ve geldi adamlar.
Savaş çığırtkanlığı yapmıyorum. Yanlış anlaşılmasın. Suriye süreci en başından beri yanlış yönetilince daha 1 yıl öncesine kadar kardeşim esad diye sarıldığın adamı "katil esed" diye lanse edince böyle ayarsızlıklar olabiliyor.Birileri oturdukları yerde hamaset edebiyatı yapacak ve ağır abi olan amerikanın "saldır oğlum" lafını uygulayacak diye olan pilotumuza oldu bu arada...
