üniversitedeydik 2. sınıftı galiba. yurtta tanışmıştık. güzel kızdı kendine göre akıllıydı. yaprak dökümü ferhundenin manisa şubesi gibiydi. ailesi arayıp sormazdı parası biter isteyemezdi. 2. döneme kalmadan eve çıktı. kıyafetler değişti. son model cep telefonları edinildi.
bir gün okul çıkışı çaya davet etti bizi. gittik. 3 oda 1 salon full yeni eşya döşenmiş. gayet tarzı stili olan odalar falan. dibimiz düştü desek yeridir. hele biz gibi hem çalışıp hem okuyan bünyeler için o ev saray yavrusuydu.
nasıl ya dedik. sen bu eve nasıl sahip olabildin??
kızımız izmir'de zengin orta yaşlı bi adamla tanışmış. 3 5 görüşmeden sonra kendine aşık etmiş. sonra orta yaşlı adamımız, ev tutmuş. evin 1 senelik kirasını vermiş, eşyaları almış. kendisi 1 hafta sonra dönmek üzere izmir'e gitmiş.
bizim kız eşyaları bi kamyona atmış evi değiştirmiş, izini de kaybettirmiş. hazırdan bir ev yüklüce de para sahibi olmuş.
tanım: en aşağılık duyguların insanıdır. kız olsun erkek olsun sevgili denilen insan maddi konulara çıkar sağlamak için edinilmez. o zaman sevgili denilmez.
