kutlama yapıcam diye silah sıkan şehir magandasına sonuna kadar açılan taksim meydanı'na önceden izin alınması gerekmeksizin girip, en içten en görkemli bir şekilde anmasını yapmaktan ve taleplerini haykırmaktan -yani demokratik haklarını kullanmaktan- başka niyetleri olmayan insanların biber gazıyla gözlerinin ve ciğerlerinin yakıldığı, dövüldüğü, yerlerde sürüklendiği, kafasının yarıldığı gün olmuştur.
ha şunu da söyleyeyim, bütün bunlara rağmen olayların ne öncesinde ne sonrasında istiklal caddesi'nde tek bir taş bile atılmamıştır. sözlükte güce tapan bazı yazarlara duyurulur.
canımız, kanımız, türk polisimiz beşiktaş'ta, dolmabahçe'de ve istiklal caddesi'nde sadece yürüyen ve bekleyen insanlara canavarca hislerle saldırıp, ortalığı savaş alanına çevirirken, terörün ne olduğunu bilene bilmeyene göstermiştir.
