Menzili olmayan,sonu görünmeyen,karanlık yolları,ıslak kaldırımları çok sevdim. ilk yollara düştüğümde annem demişti: "Bok yemeye alışan köpek iflah olmaz"diye.Haklıymış...Bok yemeye alıştım bir daha da vazgeçemedim.
Hep bir bahanem oldu yollara düşmek için.Hep bir bahanem oldu terk etmek için. Hep bir bahaneleri oldu beni affetmek için.Hep bir bahaneleri oldu bana hak vermek için.Sanırım her acısı,her sevdayı,her seveni,bana her değer vereni aşılması gereken bir engel olarak görmek oldu.Bir ömür yollarda,ne aradığımı bilmeden,ne için mücadele ettiğimi sorgulamadan,kimselere hesap vermeden,kimselere hesap sormadan geldi,geçti.Deldi,geçti.
Hayata kinim yok.Alınması gereken bir intikamım da... Tek pişmanlığım daha çok pişman etmediğimdir."
