ilk gördüğüm anda aşık olmuştum, benden bir yaş büyüktü,bizim okulda benim hemen bi yan sınıfımdaydı. 3. sınıftaydım o zaman, aynı etüte de gidiyorduk hergün ve orada sürekli vakit geçiriyorduk. bunun sınıfında bi kız vardı, kız şimdi kesin milli orospu olmuştur he, bacaklarına yağlar sürerdi eteğini katlardı, lan 4. sınıftasın bebe, daha geçen gün annenin memesi ağzındaydı bu ne hal? konumuza döneyim. ben bu çocuğa öyle böyle aşık değilim ama adını odamın duvarına kazıdım babam geldi, kızım böyle şeyler olur ama böyle şeyler yapılmaz, sen neyapıyorsun, kime benzedin sen manyakmısın gibi şeyler söyledi bana, ben hiç umursamadım. neyse seneler geçti ben hala aşığım tabi ölüyorum bana sorarsanız hergün ağlıyorum ama neden(?) o kızla bunlar sevgili olmuş bana kanka ayağı çekiyo bende çaktırmıyorum, buda okulun futbol takımında sürekli maçlarına gidiyorum en önde hoplayıp zıplıyorum, hatta o kadar abartmıştımki bunun için beşiktaşlı olmuştum. para biriktirip beşiktaş forması almıştım orjinal, beni belki sever diye * ama sevmedi canım arkadaşlarım, sevmedi vallahi. bugüne geldiğimizde de kendisi beni buldu, ekledi ve binpişmanlıklar içinde olduğunu, benim böyle olacağımı bilseydi beni kaçırmayacağını, isterse şimdi beraber olabileceğimizi ve buna benzer birsürü zırvalıkları söyledi. ben ona diyemedim; o zamanlar sevimli güzel bir yüzün, temiz kıyafetlerin vardı. şimdi mala benzemişsin, sokakta görsem selam vermem sana diyemedim. küçücük kalmışsın, sokağa çıksak kardeşim zannederler, ben artık seni sevememki diyemedim. ehehe ahahaha dedim geçtim. işte ilk aşk dediğinde bende böyle bitti gitti.
