adı konmayan darbelerden sonra yapılan adı konmayan bir sıkıyönetimdir 1 mayıs 2007'de olanlar. saat 5 itibari ile istanbul'un can damarlarına giden tüm ana arterlerin kapatılması, köprülerin tek şeride indirilmesi; bu da yetmezmiş gibi vapur ve raylı sistemin de çalıştırılmaması bunun açık bir örneğidir.
1 mayıs 2007 tarihi itibari ile başta istanbul valisi olmak üzere tüm emniyet birimleri ve hükümet sınıfta kalmışlardır. önemli olan çözümü hayat normal akışındayken uygulayabilmekken yapılan bu eziyetin başka bir izahı olamaz.
insanlara doğru düzgün bir açıklama yapılmadan ortaya çıkarılan bu durumun en son sorumlusu bugün 1 mayıs'ı kutlamak isteyen işçiler. demokratik haklarını kullanmaya çalışan işçiler muammer güler ve tayfası tarafından milletin gözünde terörist olarak gösterilmeye çalışıdı. millete empoze edilmek istenen mesaj 5 dakikalık yolu 4 saatte aldırılarak verildi. bugün trafikte olan herkes en başta 1 mayıs'a sonra da demokratik haklarını kullanmak isteyen işçilere lanet etti. yani devlet yolları çok büyük bir kaos ortamı varmış gibi kapatarak milleti birbirine kırdırmayı başardı.
bu eziyet halka bilinçli olarak çektirildi. çünkü 1 mayıs anca böyle terörize edilebilirdi. ve ne yazık ki bundan sonra 1 mayıs hep böyle anılacak.
