pi ile insanın beynini allak bullak etmişti daha otuzundayken. şahane kurgulanmış ve herkesin kafasını mutlaka karıştıran bir filmiydi pi, aronofsky'nin. genç yaşına rağmen seçtiği filmler sanki özel seçilmiş filmler gibiydi.
sonra requiem for a dream geldi karşımıza. beyninden vurulmuşa çeviren, tekrar tekrar izlenilen bir filmdi. gözyaşı, nefret, aşk ve en sonunda tekrar nefreti gözümüze sokmuştu.vve şimdi 40'a merdiven dayamışken hala çok az filminin olması belki de onu elit yapan. çok daha iyi olacağından hiç şüphem yok.
