-Çarklar dönüyor, senin gözün ne kadar kapalı olsada. Görmesende. Herkes yaşıyor hayatını mutlu-mutsuz bir şekilde. Sen her ne kadar da yaşamasanda. Ard arda tüketilen sigaraların külleri gibi dağılıyorsun her saniyende. Bir saniye diye yalvarıyorsun kime yalvardığını bilmeden. Herkes boş geliyor sana. Anlamsız saçma sapan bir boşluğun mevsimi bu aslında. Geçecek biliyorsun ama ne zaman? Kalbin izin vermiyor aslında geçmesine bu aptallığın. Ara ara sıkışması ve sürekli boğulmaların güzel gelmeye başlıyor. Damarlarındaki akan kanı hissetmek aslında... Herkes birşeyler diyor. Herşey sana öğüt vermeye çalışıyor. Uçan kuş bile! Fakat anlamsız. Dedikleri sen değil ki! Aslında herkes acınası haline gülüyor. Farkeder mi aslında gülmeleri sana, umursuyor musun? O çok sevdiğin şeyleri yapmak zoruna gidiyor artık. Üşengeçlik buğranı seninle! Hareketli müzikler dinleyip kafa sallamak ya da bilgisayar oyunlarında ütopyanı yaşatmak... Anlamsız boş! Düşünüyorsun işte o an en mutlu olan insanı, neden mutlu diye. Sebep bulamazsın ki sen, çünkü mutluluk bir görecedir aslında. Ya da düşünürsün kim en mutsuz diye gene bulamazsın saçma da olsa rahatlatacak bir sebep. Çünkü o da görecelidir... Ama ikisinin de tek bir ortak noktası vardır. ikisi de aslında saniyeler sürer! Geriye kalan sadece sarhoşluğudur. Bunun için mi yaşıyorsun sen? Sadece bir kaç saniye için mi? Bu kadar basit mi hayat. Sen olsan da olmasanda herşey bitecek aslında. Faydan ne? Hem kendine, hem çevrene, hem ailene faydan yok senin. Sadece kuru bir beden! Boşuna dememiş Can Yücel! "Seke seke ben geldim bu dünyaya, sike sike gidiyorum!" Bizimkisi de o hesap!
