bir köşe başıydı ayrılık
saati soruyordu usulca
duymazlıktan geldim ağlayarak
o yağmur sanıyordu oysa
ellerim gözlerim kelepçe
ve hapsinde yatan zamanı tutan kalbimdi
voltalar atıyordu avluda
duracaktı ama bir zaman belliydi
kapında solan menekşe bilirsin senindi
tek bir lafına gebe bir sözüne ölecekti
ve o gün geldi sazlar durdu
boncuktan kuş öldü kafeste
ve bir özgürlük oldu umudum
o tek umudumdu bir zamanlar, bilirsin
ve senle atan kalbim voltalarda öldü
yine de gelmeyecek misin
sen bilirsin.
