(bkz: meb55). en başta kedilerden nefret ederdim. sonra küçük kardeşimin sokakta iki kedi yavrusu bulmasıyla kedilere bakış açım değişti. onları her gün beslememiz sonucunda gelip kucağım ayatmaları, beni görünce ayağıma dolanmaları, karınları acıkınca kapıya gelip miyavlamaları, yine karınlarına doyurunca tekrar kucağıma çıkmak istemeleri ve kucağımda uyumaları beni çok mutlu ediyordu. onlara o kadar alışmıştık ki ev sahibinin istememesi üzerine onları terk etmek zorunda kaldık. hatırladıkça çok üzülüyorum sözlük.
bu da onların fotoğrafı: https://galeri.uludagsozluk.com/r/286909/+. zaten onlardan elimde kalan tek şey bu.
