yarısını izledim. hep aynı olaylardan bahsedilmiş.
mutluyuz tablosu verilmeye çalışılmış, ama hepsinin gözlerinde korku var.
nedense çekilen kişiler ya bayan ya da traşlı erkek. bir tane kirli insan göremezsiniz. aslında onlar da herşeyin bilincinde, anlatan kişinin kurduğu cümleler yaşadıkları korkuyu bizlere gösteriyor. yemin törenlerin de ki " ben nereye geldim." bakışı oldukça fazla.
edit: imla
