senee ilkokul.
mei sınıfa geldiğinden beri derste göz süzüştükleri ve teneffüs zili çaldığında beraberce ''raaamiiiii'' diye bağırarak bahçeye koştukları* zatın sırasının önünde durur. (vakit teneffüs tabi)
m: sen evde hiç benim hakkımda konuşuyor musun?
x: eaa, yoo
m: ama ben konuşuyorum!!
der ve x'in kırmızı kurşun kalemini (hani şu dilimize sürüp içine ettiğimiz) alıp kırar. x ağlamaya başlar. sınıf ahalisi gelir başlarına üşüşür, ''neden ağlıyorsun x, neden zırlıyorsun x...'' mei x'in kulağına eğilir ve (allah'ım sen aklıma mukayyet ol ):
m: ağlama yoksa öbür kalemini de kırarım!
