"işte dağlar, taşlar şahidim olsun
yüzüme bakma, konuşma, yazma istemiyorum
dipsiz karanlıklara bağırıp duruyorum
sakın işitme..."
diye bitirir kendini, şiirini.
bir çocuğun, kendi gözyaşı olup akması gibi yanağından. bir uyar şiirinin kalıp tutabilen hali. bakiler'e haksızlık etmek istemem, yalnız bu şiiri* yazmış olsa bile; ömrün, aklın ve kalbin bir yerinde mutlaka yer edinmesine yeter.
