şiiri yeşil
çocuk yanaklarını al al
düşleri turuncu eden
insanı şiirleştirendir
dilersen keser biçersin
fener edersin dünyaya
istersen kabuklarından araba
yaşamdan girip tutkudan çıkarsın
al yeşil dünyanın merkezinde
dönüşümün belli belirsiz tohumu
senden bağımsız
bostanda, ilk güneşin altında
deden sabahı beklemiş koynunda uyuyor
yılların gölgeliğinde
testiden serinlik damlıyor
en kelek zamanları
senin karpuz düşlerin
dalıyorsun tarla
inanılmaz tadı
turuncu çekirdeksiz anca karpuz
bağ bıçağıyla yuvarlak kesiyor deden
enine dilimliyor dünyayı
bir sen varsın o an
bir de az önceki karpuz düşleri
