içeride halkı çok iyi tanıdıklarından büyük bir kendine güven ve ceberrutlukla ülkeyi yönetir gibi yapan kifayetsiz muhterislerin, bir türlü anlayamadıkları dış politikada, iktidarlarını borçlu oldukları emperyal desteği kaybetmemek adına soyundukları abd taşeronluğuna hayır demek bir yurtseverlik ve insanlık ölçütüdür.
2.körfez hareketında olduğu gibi, hem abd'ye yaranmak ve hem de iç siyasi dengelerden dolayı savaşı aslında istememek gibi riyakarlıklarına alışık olduğumuz bu tiplerin, türk kamuoyuna rağmen suriye ile savaşa girmeyeceklerini ve çeşitli ayak oyunlarıyla, hem isa'ya hem de musa'ya yaranmaya çalışacaklarından emin olabiliriz. bunlar, ülke çıkarları bağlamında bir siyaset gütmezler, dış rüzgarlara göre dönen rüzgar gülleri gibidirler ve güçlülerin gölgesinde iktidarda tutunup nemalanma peşindedirler. savaş mavaş, bunlar onlar için tehlikeli işlerdir; nereye varacağı belli olmaz. suriye 10 uçak da düşürse, bunlar sadece bağırıp çağırırlar, batıya şikayette bulunurlar, olayı kamuoyuna yedirmeye, bilmem kaçıncı dalga operasyon düğmesine basarak gündemi saptırmaya çalışırlar. mavi marmara olayında yaptıkları gibi. bunlar herşeyin kendiliğinden iyi gittiği zamanlarda iktidarda kalabilirler. bir kriz bunların beceriksizliklerini ortaya çıkarır ve onlar için imaj çizilmesi yok olmak, yani yapıştıkları koltukları kaybetmek ve hesap vermek demektir.
