iktidarların, seçilmişlerin görevi problemleri çözmek, hizmet götürmek, refahlık seviyesini yükseltmek, toplumu maddi manevi yönden sağlıklı tutmaktır. Bunlar asli görevleridir.
iktidar olmaya talip olmak demek problemleri çözmeye aday olmak demek. Bunları yapamayacaksan sürekli sızlanacaksan, şikayet edeceksen iktidar olmanın bir anlamı yok.
Her gün sadece kağıt üzerindeki rakamlarla ekonominin ne kadar iyi olduğunu halkın önüne çıkıp anlatanlar ; neden toplumdaki manevi çözülmenin, cinayetlerin, intihar eden işsizlerin ve üniversite mezunlarının, ahlaki çöküşün, işsizliğin toplumda, özellikle gençlerde umutsuzluğa, endişeye ve bütün bunların geleceği karartma konusunda ki endişelerini dile getirmiyorlar.
Daha önce hiç görülmeyen, acayip cinayetler, katliamlar artık her gün haberlerde . hiç vicdan kalmamış denilen, insanın kanını donduran haberler toplumsal travmanın hangi noktada olduğunu gösteriyor :
- sevgilisi tarafından boğazı kesilen, testere ile doğranan kız (münevver karabulut). Aile fertleri bu vahşet karşısında nasıl vurdum duymaz davranabiliyor.
- iki yaşındaki çocuğun cesedi çeyiz sandığından çıkıyor.
- Dört yaşındaki çocuk komşusu tarafından parçalanıp sobada yakılıyor.
- Mimar oğlu tarafından profesör olan anne ve baba katlediliyor.
- Kundaktaki bebeğe tecavüz ediliyor.
- çocukları tarafından sokağa atılan seksen yaşında baba tecavüze uğruyor.
- Doksan beş yaşındaki kadın tecavüze uğruyor.
- 13 yaşındaki çocuk 26 erkeğe satılıyor.
- Anne iki çocuğunu fare zehiri ile zehirliyor.
- Babasından, kayınpederinden hamile kalanlar. Kardeşi tarafından tecavüze uğrayanlar hangi ahlak anlayışının sonucu?
Fazla uzatmaya gerek yok bunlar günlük olağan haberler oldu artık ve en kötüsü biz bunlara alıştık. Bu tür olayların olmasını garipsemiyoruz.
işsizliğin yarattığı travma, maddi sıkıntıdan manevi boşluğa kadar psikolojisi bozulanların intiharları da ayrı bir konu.
Kpssnin, lysnin sorularının çalınması, öğretmen ve memur atamalarında ki adaletsizlik, lisans diplomasının hiçbir işe yaramaması, iş kaygısı ülkenin büyük bir kısmını oluşturan gençlerin karamsar, umutsuz, mutsuz yapmakta ve gelecekten beklentisini bitirmekte.
Zamanın gençliğinin sorunlarını çözmek geleceğin sorunlarını çözmek demek.
Hızlı bir şekilde toplumsal travmadan toplumsal patlamaya doğru gidiyoruz.
