mutlu olmanın tek yolu karşısındaki insanları mutlu etmek zanneden adamdır.
hayatını birilerini mutlu etmeye adar ve sabırla mutlu olmalarını bekler. onlar mutlu olacaktır ki kendiside mutluluğun zirvesine kurulsun.
zamanla farketti ki mutlu etmeye çalıştığı her insanla mutluluğu biraz daha azalmakta.
ve bir gün faketti ki yapayalnız kalmış ve mutsuzluktan mahvolmakta.
neden diye sordu kendine, neden?
mutlu etmeye o kadar çok konsantre oldun ki mutlu etmeye çalıştığın insanların mutluluğu başka gözlerde yüreklerde ellerde aradığını farkedemedin.
onlar kendi mutluluklarına doğru yola devam ettiğinde de yapayalnız kaldın. çünkü senin mutlu etmek gibi bir kaygın vardı ama mutlu edilmek gibi bir kaygın yoktu.
cemal süreya nın eşsiz dizelerini mırıldandı yalnızlığına sırtını dönerek;
mutlu olmanın yolunu karşındakini mutlu etmek sanıyorduk, yanıldık!
çünkü ne kadar mutlu ettiysek, o kadar yalnız kaldık.
