bir yaşındaki karnı aç olan yeğenime yemek tarifi kitabındaki yemeklerin resmini göstermiştim. canım benim parmağını önce resimlere sonrada ağzına götürmüştü. hala daha hatırladıkça üzülürüm.* ha birde bu o zamanlar daha yürmüyordu emekliyordu. elleriyle koltuğa yada kanepeye dayanarak ayakta bekleyebiliyordu, taa ki birisi onu ordan kucağına alıncaya dek. bende onun ellerini koltuğa koyup odadan çıkıyordum ve gizlice bakıyordum. canım benim birisi gelip kurtarsın diye attığı bakışları hala daha unutamam. *
