Avrupalı mantığı hiç bir zaman siyaset kurumunun emrinde olan militarist bir kurumun, duruma göre parlamentonun,hükümetin ve anayasanın üzerinde olmasını kavrayamaz. Oysa biz Türklerin son derece kanıksadığı bir durumdur bu. iki defa direkt(1960,1980),iki defa da dolaylı(1971,1997) yoldan ayar yemiş olan Türkiye siyaseti / toplumu,ordunun ülkenin dış savunması yapmaktan başka bir anlam taşımadığı Avrupa ülkelerine,ordunun niye bu kadar sistemin göbeğinde olduğunu anlatamaz,düşünemiyorum bile..
Her Türk asker doğardan tutta,ordu gelse de şu siyasetçileri bir sallandırsa Taksim meydanında uzanan spektrumda,toplumun anlam dünyası bu kadar şiddet ve iktidar kavramlarını çağırıyorken,sivil toplum,demokrasi,insan hakları vb. kavramlar bizim için yalnızca tatlı bir hayal olmaya devam edecek. Dincilik background'lu bir muhafazakar siyasal çizgiyle küflenmiş bir Kemalizm dürtüsü arasında sıkışmış siyasi alanımız var,ne mutlu bize.. Böylesi bir siyasal yapı arz-ı endam ettiği müddetçe elin Avrupalısı arada bir kafasını şöyle bir uzatıp,öğrenin artık şu liberal demokrasiyi,sosyal demokrasiyi gibisinden laflar söyleyecek,sen iste veya isteme..
