saatlerin 00.00'ı göstermesinin ardından kısa bir süreliğine işi bırakıp kendimizi büyük bir gururla alkışlayarak başladığımız gün. bizim günümüz. kalbim meydanlarda atsa da katılamamak büyük bir üzüntü vermiştir. ilk defa bu kadar hissederek kutluyorum bu bayramı. emekçiliğin ne olduğunu, zorluklarını, ezilen işçileri görerek, bunları yaşayarak hemde. artık benim için 1 mayıs yalnizca sembolik değil. içim titreyerek, büyük bir gururla yaşıyorum.
sistemin çarkları altında ezilenlerin nasırlı yumruklarının, zorbaların üzerinde balyoz gibi patlaması dileğimle...
