bir eli tutmak değil ona dokunurken
ten titrek
soğuk bir akşamda ısıtması değil kalbinin elleriyle gözlerini
sadece sevmek
her nefese bir özlem bir arzu daha katmak
kirpiklerin gölgesinde uyumak her göz kırpışının altında.
sessizliğini duymak
ve o sessizliğinin telaşı soluklarda, her kalp çarpışnda tenden duvara, vucutlar yok oluşlarında
öylece bitivermek inatçı çiçekler gibi ruhda.
filizlenmek her yok oluşla sevişmelerimizin yanıbaşında
paslı gözlerimiz ağlamaktan nasılda açılmışsa öylece bakmak
daha fazla görebilir gibi sevgiden gayrısını
sadece sevmek
başucunda çırılçıplak yenice doğmuş çocuklar kadar masumca
vurulmuş duvarlara gölgesi ve ışığı birbirine tutukluca
tutulmuş kalmış öylece çünkü saatler kadar anlamsız yer kadar , gök kadar.
çünkü sureti onlar , varken ;
sadece sevmek
'o'nla her an yanyana..
