işleri bitti, yazmak için şimdi vakit
bulabildim. kağıt yine kan oldu. sopayla çok
dayak yedim, yumruklar, 3 puanlar hepsi
güzeldi. ama bıçaklanmanın acısını ilk
defa yaşıyorum sanırım. ilk yazmaya
başladığım günlerde de az daha
bıçaklanıyordum ama hademe
engellemişti sağolsun. babamdan dayak
yemek güzeldi.. sakallı olunca kötü. şunu
farkettim `sizi seven birinin dayak attığını
düşündüğünüzde acıyı fazla
hissetmiyorsun`
not: baba, çok özledim çocukluğumu, 1 yaşında ölen kız kardeşimi, kanserden ölen annemi.. en çok da senin dayaklarını...
Bu nedir amk. O kadar zamandır ağlamayan biriyim şimdi durduramıyorum.
Telefonun ekranı gözyaşı oldu amk yenisini alcak param da yok...
